uren van rouw

tastend door dwaalhavens tijd
zoekt oude adem naar woorden
waarmee ik toch niets kan
niets ben en dan

uren van rouw
peilloos

mededogen hapert vervalt
tot kneedgedachten op het snijpunt
van gif en vergiffenis
van als en dan

gedenken wat geen naam heeft
nog niet niet meer

gretig vergeten tot bodemloosheid of
cyclisch geloven tot land verwatert verlucht
en dagen lopen ontdaan en onbereikbaar
door wisselstraten onvervulde stad en dan

wat vondsten troost nog
nat van zee en avondgloei

en langs logische lijnen gaat het verder
gaten worden provisorisch gedicht
tot een laatste schaduw
en dan

 

Bekijk het bijbehorende schilderij