in mijn kapel

een vlezig moment van evenwicht
scheurt de lichtval in mijn kapel
voor niet verworpen voelsels

brokkelheiligen staren ik staar
terug het helpt niet de grondtoon
in mijn hoofd hapert maar blijft

folterzinnen vormt hij met hier en daar
nog een hoge c de omtinkeling
van inzicht van angstig weten

en moeiteloos pareert schuldbesef
de halfwaardetijd van vergeten
tot ogenblikken ongebluste kalk