Creatief schrijven: poëzie en proza

Houdt u ook zo van lezen? Ik wel. Zeker vroeger was ik een echte boekenwurm. Wat had (en heb) ik een bewondering voor al die schrijvers, die zulke prachtige verhalen, romans, gedichten, toneelstukken etc. schreven. En in mijn pubertijd kreeg ik – zoals zoveel jongeren – de aanvechting om zelf poëzie en proza te gaan schrijven. Die aanvechting is nooit meer overgegaan.

In mijn jonge jaren schreef ik van alles, van gedichten tot korte verhalen, dagboeken en aanzetten tot romans. Ik heb me zelfs af en toe gewaagd aan toneelstukken en filmscripts. Later beperkte ik me vooral tot poëzie, wat proza en dagboeken. Daarvan is vrijwel niets overgebleven. In elk geval niets publicabels.

Stijl poëzie en proza beïnvloed door werk

Na mijn 20ste kreeg ik steeds minder vrije tijd. Werk, gezin, u kent dat wel. Het lezen van Goede Boeken en het schrijven van poëzie en proza schoten er vaak bij in. Ik hield wel een dagboek bij en schreef af en toe nog een gedichtje. Maar dat was het dan wel. Meer dan 40 jaar schreef ik voornamelijk beroepshalve (artikelen en vooral veel commerciële teksten). Leuk om te doen! Maar wel heel andere takken van sport, die mijn schrijfstijl nogal hebben beïnvloed.

Poëtische taalbouwsels

De afgelopen 15 jaar schrijf ik weer wat meer gedichten. Beter gezegd: taalbouwseltjes die ik gemakshalve maar onder de noemer ‘poëzie’ schaar. Op de pagina Mijn poëzie: schilderen met taal vindt u links naar een aantal van die poëtische ontboezemingen. Ze komen uit mijn bundel ‘Liggend naakt op designbank‘. Er staan verwijzingen bij naar schilderijen die me (mede) tot het schrijven van die gedichten inspireerden.

Verhalen vertellen. Maar hoe dan? 

Verder denk ik al jaren na over het schrijven van verhalen. Ik heb er zeker drie in mijn hoofd die volgens mij de moeite van het vertellen waard zijn. Eerst wilde ik dat doen in de vorm van romans. Maar het schrijven van een goed boek is een moeilijk en tijdrovend karwei. Terwijl de kans klein is dat het wordt uitgegeven. En zelf een boek uitgeven is niet snel rendabel. (Dit artikel illustreert e.e.a. nog eens.) Niet erg aantrekkelijk dus.

Poëzie in plaats van proza?

Bovendien heeft dichter Sasja Janssen me aan het twijfelen gebracht. In een interview in Opzij zei ze:

“Het fijne van poëzie vind ik dat je in tien gedichten een hele roman kunt schrijven. Poëzie is meer to the point. Bij een roman heb je te maken met de regels van een roman, bij poëzie kun je precies schrijven wat je wilt.”

Dat is waar. Soms kom je zelfs al een heel eind met één gedicht! Een prachtig voorbeeld vind ik ‘Als ze als kind’ van Liselore Gerritsen (1937-2020). Die tekst heeft me diep geraakt. ‘Wow! Dat gaat van A tot Z over mij’, dacht ik toen ik hem las. Misschien is poëzie dus een beter medium om mijn verhalen te vertellen. Kort en krachtig de essentie weergeven. (Wie mijn poëzie goed interpreteert, zal zien dat daartoe in mijn bundel al een aanzet is gegeven.)

Op zoek naar andere vormen

Of misschien moet ik gaan voor een gemengde ‘verhaalvorm’, die meer in onze zo sterk op beeld georiënteerde wereld past. Een multimediale opzet waarbij beeld (foto’s, filmpjes, tekeningen, schilderijen) de hoofdrol speelt en teksten (vooral poëzie en prozafragmenten) en muziek ondersteunende elementen vormen. Spannend! Zowel om te bedenken als om te creëren. Ik ben benieuwd op welke aanpak ik uiteindelijk uitkom.